malezyalı yönetmen tsai ming liang'ın son çığlığı. uzun kamera sekansları ile izleyeni yorar doğru. ama karakterin içine içine sokar kamera. ukde kalır, insanın.
zordur izlenmesi. ben ilk izlediğimde zorlandım, sonra sabırla izledim. bu çağda yaşayanlara düşen payı, en iyi anlatan film olduğunu anladım.
reklam ışıkları içinde kaybolan, mcdonalds'tan patates artığı yiyen suriyeliler, gece, uzun tayvan sokakları,.., izleyeni düşündürür.