dünyanın en zor işidir. insan kendini de başkalarını da sevmeyi aileden öğrenir. kimileri aşırı sevilerek büyütülür ve yetişkinliğinde kibirli, megolaman hatta narsist bir insan olarak alay konusu olur, dışlanır, eleştirilir. kimileri kötü sevgiye* maruz kalır, kendisini de başkalarını da severken istemeden zarar verir. kimileri de ihtiyacı olan sevgiden mahrum büyür ve hayatı boyunca ne kana kana sever ne sevilir. çünkü elinden gelmez. ortasını tutturanına zor rastlarsınız. çünkü bizde sevmek, sevilmek lüks sınıfına girer. önceliklerimiz başkadır. klişelere uymak, saygıyı yüceltmek, geleneklere bağlı olmak derken ilk sevmeyi ıskalarız. oysa sevginin olmadığı yerde ot bitmez. çocuğuna sevmeyi, sevilmeyi öğretmeyen insanların kefaretini ödüyoruz biz toplum olarak. hep gergin, hep kederli, bolca arabesk...