kendi kendimle yokuş çıkardım, merdiven çıkardım, evden çıkardım, yola çıkardim, işe çıkardım, bazı şeyleri gözden çıkardım, işe yaramaz olanları elden çıkardım, ne gerek var diyenleri hayatımdan çıkardım ve daha bir sürü şeyi kendi kendimden çıkardım...

ama hayır kendimle sevgili olmazdım. fizik (mıknatıs) kanunudur, yalnız zıt kutuplar birbirini çeker...

güzel olabilirdi ama bi bilinmezlik kalmazdı ortada hayatta ufakta olsa karşıdaki insana karşı gizem ya da merak duymak gerekiyor

yok ya kendimi çekemem sanırım

eğer sorgulanan şey kişinin kendini sevmesi ise herkes kendiyle çıkabilmeli bence. * * (evet)

ayrıca merak, gizem, keşfetme gibi heyecanlar sadece dışa yönelik değil içe/insanın kendi şahsına yönelik de olmalı. (evet)

ama insanın kendi sınırlarını görebilmesi için bir takım zıtlıklarla karşılaşması gereklidir. (hayır)

kendimi iki evetle uğurluyorum

tip olarak evet.
fakat yapı olarak imkansiz olurdur herhalde.
benim bile kendime tahammül edemediğim noktalar varken başkasının vay haline.

çıkmak belki evet ama daha ciddi bir duruma geçmek, koskocoman bir hayır

sanmam ya. başıma dert almam yanii

benimle sevgili olmak mı?
evlerden ırak...

"sen harikasın, süpersin, seni asla bırakmayacağım" deyip kendimi gaza getirip mutlu edip sonra kendimden ayrılırdım büyük ihtimalle. herkes böyle yapıyor. yanlış olamazlar.

çıkmak ne kelime, evlenirdim bile!.