istanbul'dayken evim bir vadiye bakıyordu. vadinin içinde bir cami vardı. evet, çevredeki tüm evlere azap olsun diye bildiğiniz çukurun içinde inşa edilmiş ve minareden dört yöne hoparlör koyulmuş. benim evimden bakınca hoparlör tam yuvarlak görülürdü, yani nişan alınmış gibi. yazın gürültüden dolayı camı açamazdık. gürültü diyorum çünkü ezanı okuyan imamin pokeimam'dan hiç farkı yoktu, hatta ibret olsun diye sesini kaydedip yayınlamıştık. ben dindar biri olsam çok daha rahatsız olurdum hatta dinime hakaret ve saygısızlık olarak algılardım. resmen ezanla dalga geçer gibi.. ne ses var ne estetik, körükle volümü sanki konser veriyor. öyle olacağına hiç olmasın.

(bkz: poke imam)