günümüz lakçalaşmış, nefret söyleminde zirveyi zorlayan siyasilerinin diline pelesenk olmuş, kendi işlerine gelen her argümanı "kendi kültürümüze" ait bir parça olarak göstermek ve kendilerini "insan hakları" gibi temel bir olguya yöneltecek her türlü konuyu "kültürümüzde yeri olmadığı" iması ile halk tarafından "istenmeyen" olarak sıfatlandırma söylemi.

kadına, çocuğa, hayvana tecavüz kültürümüzün parçası iken kendi rızaları ile hayatlarını birleştirmeye çalışan iki hemcins bireyin toplumumuz nezdinde zinhar yerinin olmaması.
açlıktan ve parasızlıktan çocuklarının karnını doyurmak için ekmek çalan kişinin kültürümüzün en önemli değeri olan kimsenin malına göz dikmemek ile çeliştiği söylenirken, hortumlanan bankalar ve devlet hazinesi için "çalıyorlar ama yapıyorlar" mottosu ile kabul görüyor.

iki yüzlülüğünüz ve afedersiniz de siktiğimin kültürünüz batsın.

ps: eril dil kullanımı için özür dilerim