bakıyorum mehmet şef'e de, burası tam da tadım yaptıktan sonra kompleksli gibi davranan, beğenmediği yemeğe "eline sağlık" demek yerine büyük hareketler yapan, kaba saba, insana hayvan evladı gibi davranan mehmet şef'in coğrafyası.

sonra bir de danilo'ya bakıyorum, sakin, güler yüzlü, "olur heyecandandır" diyen, beğenmese de yemeği eline sağlık diyebilen bir adam.

işte biz ülkece maalesef otobüste mehmet şefin yanına oturuyor, okulda mehmet şefin öğrencisi oluyor, iş yerinde mehmet şef, bankada, evde, sokakta mehmet şeflere denk gelerek/maruz kalarak bir süre sonra da mehmet şef'e dönüşüyoruz. biz ülkece mehmet şefiz.

danilo şef ise ne hayat yaşıyorlar be diye iç geçirdiğimiz, konuşmasıyla dalga geçip turistik yerde denk gelsek muhakkak kazıklamaya çalışacağımız insandan öteye geçemiyor bizim için.

(bkz:türkiye'den siktir olup gitmek)
(bkz:ülkeden kaçıp gitmek için nedenler)