2 hafta. zorlu zamanlardı. bağımlısı olmaktan korktuğum zamanlarda oldu tabi.

lise 3 ya da 4'teyken 3 ay 11 gün idi. şimdi de bakıyorum da, neyime güvenmişim wow.

ihtiyaç duymama/zorunlu olma arasında bir yerde konumlananı özeldir. sanki rekor büyüdükçe rahatlamayıp sürekli duvar tırmalıyorsunuz gibi bir algı oluşur. oysa ki kahve isteme bahanesiyle, karım annesine gitti diye omuzda ağlama amacıyla gelenleri, kapıya dayanan uzun kuyrukları eritmek amacıyla kucaktan kucağa, yataktan yatağa koşuşturan birinin rekoru büyüktür ama sanıldığı gibi mağdur değildir. unutmayalım ki çalıştırmamız gereken sadece elimiz değil, erkekleri avlamak için dilimiz, kalçalarımız, aklımız ve ruhumuz da kullanılmalıdır. *

1.nesil yazarların asla yapmadığı eylemdir. uçan meleğiz biz.

genelde günde 6 saat uyuduğumu düşünürsek: 6 saat...

sadece aşık olduğum ve başkasını düşünmediğim dönemlerde kırabileceğim, 1 ay ile kendi adıma efsane süreyle kırdığım ve yalnızken niye kırmak isteyeceğim rekor.