kendisine aslında dün dediğim üzere zirveye katılmaması ve yolda gelirken vapurdan kendisini atmasıydı.. fakat kendisini diğer insanlarla bir tutmuş ve yaşama hakkının olduğunu öne sürmüştür, o hali ile.. zirvede yüzyüze geldiğimizde elimi uzatmaktan kendisiyle göz kontağı kurmaktan da oldukça tedirgin oldum. bir anda tacize uğruyorum diye çığlık atabiliyor, abartmıyorum deneyimle sabit!

neyse ki dün biraz sakindi ahmetonski etkisi olabilir, önüne gelen 4 kişilik yemeği beğenmemiş/doymamış bir insandır, hızını alamayıp birkaç yazarı çete gibi toplayıp hamburgercilerin yolunu tutmuştur. döndüğünde ateşi sönmüş rahatlamış bir halde zirvedeki muhabbetlere katılım göstermiştir.

neyse daha çok şey yazılabilir hakkında da şimdilik bu kadarla sınırlı kalsın.