çocukluğumun ve ilk gençliğimin geçtiği memleketim. ilk aşkımın şehri.
atatürk parkında kayalara oturup utanarak el ele tutuşup dalgakıranın ötesindeki gemileri izlediğimiz şehir mersin.
hayatımdaki tek ve gerçek aşkı yaşadığım ve ilk defa bir erkekle öpüştüğüm şehir mersin.
(ne mutlu ki bana öpüştüğüm o çocuğa aşıktım. o çocuk, ben çocuk. şehir ve deniz öyle etkilemiş ki beni ondan sonra kimi öptümse hep bir ihanet vardı. her öptüğümü onu öper gibi öptüm. hep o naifliği koruyarak, masumca, avucumdaki yaralı yusufcuk kuşunu öper gibi öptüm. ihanet hep yanı başımdaydı ondan sonra)
ilk gençliğimizde onunla korkarak, çekinerek gittiğimiz, üç film gösterimi olan, kesif kokunun içerisinde birbirimizi okşadığımız sdalı sinemasının şehri mersin. yıllar sonra şimdi düşünüyorum da hiçbir kaçamak, fantezi vs. o heyecanın ve coşkunun yanından bile geçememiş. aklı bir karış havada iki liseli olarak herkesten gizlediğimiz aşkı yaşadığımız şehir mersin. şimdi aşk diye yaşananlara bakınca ne kadar boş ve anlamsız geliyor. cep telefonu yok internet yok. ev telefonundan birbirimizi arayıp bizi iki iyi arkadaş sanan ebeveynlerimize m......’yı/ h….’ı verir misin teyze/amca demenin heyecanını yaşadığımız şehir mersin.
sokaklarında birbirimizin gözlerine hep sevişecekmiş gibi baktığımız şehir mersin.
ilk kez bir erkeğin içine girmenin, onun içinde olmanın, heyecanını, telaşanı, zevkini, lezzetini, hazzını, mutluluğunu, unutulmazlığını yaşayıp ve bu duyguların hiçbirisini bir daha yaşayamama tanıklık eden şehir mersin.

ayılığın şanındandır yiyecek içeklerden bahsetmek. ramazanda yediğim kerebiç, okul çıkışlarında yediğim bicibici, namrun'da yediğim karsambaç, hala favori yemeğim olan tantuni (ama ben çocukluğumdan beri tintini derim nedense) ve hiç azalmayan yüksek libidomun kaynağı olduğunu düşündüğüm cezerye; bu yiyeceklerin hiçbirisini mersin'in dışında yemeyi istemem. ama ne yaparsın ki el mahkum 'belki andırır' diyerek yiyorum arada sırada.
mersin bir kent değil bir şehirdir. bir şehir düşünün gündüz denize girip güneşleniyorsunuz akşam 45 dakikalık bir araba yolculuğuyla yaylada, püfür püfür toros rüzgarları eşliğinde, çam kokuları içinde, cırcırböceklerini dinleyerek, yıldızlı semaların altında rakınızı içiyorsunuz.
işte böyle bir şehir mersin.



bu şarkı da cırcırböceklerine eşlik ediyor olsun :)