hayatın acımasızlığını öğrendiğim ilk yerdir metrobüs. zaman çok ama çok önemlidir. tam zamanında hamle yapmalısınız. ne çok erken, ne çok geç. geç kalırsanız otururlar, erken davranırsanız metrobüsün altında kalabilirsiniz mazallah. herkesin yöntemi kendine tabi. ilk ve orta kapıdan binmeye çalışırsanız yaptığınız tek hatada kaybedersiniz. bazen her şey güzel gider önünüzde duran ve asla yürümeyen insan yüzünden kaybedersiniz. o yüzden kendinizi hiç riske atmayın. benim tercihim 3. veya 4. kapı. çünkü bu kapılarda şansınız koltuk sayısından ötürü çok yüksek. öncelikle sakin olun ve biraz arkada durun. kapılar açılınca asla çirkefleşmeyin. takaslara açık olun. bırakın öndekiler birbirlerini itsin. siz fırtına dindiğinde boş kalacak koltuğu tespit etmelisiniz ve her zaman hedefiniz o koltuk olmalı. bu koltuğu tespit etmek gerçekten zordur ve tecrübe ister. sabırlı olun.

(bkz: atıyorum hafızaya beyin bedava)