eskiden kep törenlerini hep eleştirmiştim. bu ne arkadaş derdim avrupanın da her bişeyini taklit mi edeceğiz derdim. okul yönetimleri gariban öğrencilere zorla kep ve cübbe kiralatırdı fahiş fiyatlara. avrupada o kep cübbe saklanır torunlara, yeğenlere gösterilir. bir nevi gelinlik gibi. biz de daha önce zibiliyon kişinin giydiği kep cübbe giyilir temsili. kötü bir müsamere gibi. her ne kadar kep ve cübbe olayını sevmesem de yasaklanması ayrı bir facia örneğidir. yasak ne lan. yasak baldan tatlıdır efendim. bir şeyi yasaklarsan o yasak kültürümüze zamanla nüfus eder. belki tatlı dille anlatılabilir ya da alternatif kutlama yapılabilir. mesela bizim oralarda davul zurna, halay ve zılgıttan ibarettir tüm sevinçler. gidin bir diyarbekire okul sonu törenleri halay salonlarında kutlanır ve rengarenk giyinir insanlar. işte bu kültürdür, zaten o coğrafyanın sevinçlerinde olandır ve mezun olurkene öğrenci daha bir şevke gelir. ya da ne bileyim pikniğe gidilip mangal yapılır felan, ya da aileler serbest bırakılır kim nasıl kutlamak isterse kutlar. kimi kep takar, kimi halay çeker, kimi horon teper, kimi zeybek oynar, kimi camiye gider, kimi kiliseye gider, kimi lady gaga dinler herkes sevincini farklı farklı yaşar. ortak sevinçte ise sadece tören yapılır birinciler ikinciler alkışlanır sonra kampüste ya da bahçede isteyen istediği şekilde tepinir efendim.