kazlıçeşme meydanının meydandan ziyade bir bataklığı andırmasına aldırış etmeden önüme çıkan her halaya girdim. ama ne hikmetse girdiğim her halay iki dakika sonra dağılıverip durdu. yine de usanmadım. hiç newroz ateşi göremedim. bunun eksikliğini köfte ve balık ekmek ocaklarından çıkan kesif dumanlarla da gideremedim. mikail aslan tam bir müzik ziyafeti verdi. serhado ile alan boşalmışken bir anda tekrar doluverdi. adamın ağzı laf yapıyor. her şarkı sonrası bir mini standup gösterisi gibiydi. giydirmediği bir birleşmiş milletler kaldı herhalde. şarkıları da çok iyiydi. tabi küçük dilimden kulak zarıma her bir yanımın zangır zangır titremesine sebep olacak o yükseklikte bir bas sesine gerçekten ihtiyaç var mıydı bilemiyorum. gözlerim lgbtt bireylerini aradı ama göremedi. 2011 newrozunda bir anda onların içinde buluvermiştim kendimi. bu defa yoktular yahut ben göremedim. on binlerce insan içinde görmemiş olmam da mümkün. bir buçuk yaşındaki yeğenimin ilk newroz kutlaması olduğu için ayrı bir öneme sahipti. annem yanında getirdiği bir avuç buğdayı alıp çocuğu vaftiz etti. *

bu arada bu newroz kutlaması aynı zamanda bir bdp mitingiydi. ana tema ise " öcalana özgürlük kürtlere statü" idi.

alandan ayrılırken dikkat ettim herkesin ayakkabıları, paçaları ve yerel kıyafetleri giyinmiş kadınların dizlerine kadar her yeri çamura batmıştı. polis tutuklamaya girişse metro, otobüs ya da tramvay gibi kalabalık mekanlarda paçalara bakıp newroz'cuları ayırabilir diye düşündüm. neyse ki bu yıl, gördüğüm kadarıyla olay çıkmadı, istanbul'da.