pop art denince akıllara her ne kadar;andy warhol, roy lichtenstein isimleri gelse de,yıllar yıllar önce
marcel duchamp hazır bir nesnenin;bir pisuvarın üzerine imzasını atarak new york'da sergiler ve kavram olarak pop art henüz ortada yoksa bile bu abimiz bu yolu açar.

bu olay tümüyle sanata daha doğrusu tüketilen klasik sanata indirilmiş ağır bir darbedir. abimiz tabi bununla da kalmaz,hemen ardından dahada çok tartışılacak,kıyametleri kopartacak,rönesansın baş tacı edilen eserini;mona lisa'yı tam anlamıyla yerden yere vurup paçavraya çevirecektir.bununla da yetinmeyen çılgın abimiz mona lisa'yı yemek davetiyesine koyarak;"yiyin anam yiyin,kapitalizm,tüketim çılgınlığı yiye yiye bitiremedi,sizde yamulun bu sofraya tüketin"mesajı vererek gönlümde haklı ve apayrı bir yer kazanmıştır.


eduardo paolozzi'nin "i was a rich man's plaything"adlı eseri bu kavramında isim babası olmuştur.


hem duchamp'nın mona lisası,hem de paolozzi'nin"zengin bir adamın oyuncağıydım" adlı yapıtı,dikkatlice bakıldığında;meta olan,tüketilen,ağza ve zevke uyun sunulan "kadın" figürüne çok çok güzel bir cevaptır.