cidden çok zordur. hayatınızın rutin stresinin üzerine stres ekler.

misal ben. o kadar çok kriterim prensibim vardır ki, bazen lanet ediyorum elitliğime. yalnızlığa itiyorlar beni.

biriyle tanışıyorum, 10 numara adam ama gel gör ki en önemli kriterime uymuyor. onun aşkı için yapamayacağım bir şey yok ama sevgilimin evime yürüyerek 30 dakika vasıtayla ise 10 dakika maksimum uzaklıkta oturması benim en önemli kriterim.

prensip sahibi olmak çok zor azizim.

hergün yalı dairemde güne başlıyorum ve klasik müzikle kahvaltımı ediyorum ritüelim genelde kahvaltı sonrası altın klozetime sıçmaktır diye uzar...

birileriyle beraber olmayı beceremeyen insanlar için iyi bir kamufle olabilecek tanımlama.

(bkz: seviyeli gay)

aşk kapıyı çalınca prensip mirensip kalmaz. bir bakmışsın onunla en köhne çay bahçesinde bulaşık suyu yudumluyorsun. nefret ettiğin kaşarlı tostu iskender kebabıymış gibi mideye indiriyorsun.

hayat yeterince uzun değil. zaman şaşırtıcı bir hızla ilerliyor. keşke demek çare değil. prensipler elit olmayı sağlamıyor her zaman. önemli olan ne yaptığını bilmek ve ne yapmadığını bilmek.

karşınıza ''hayır'' diyemeyeceğiniz birisi çıkana kadar sürecek olma çabalarıdır. sonrasında kendinizi iyi bir seks sonrası ''yemişim prensibimi'' derken bulmanız kaçınılmazdır.