çocukluk besini.
akşama kadar tozlu topraklı sokaklarda koşturur çocuk. sonra anne kapıdan seslenir o güzelim sesiyle... bir koşu gider, tontiş elleriyle hazırladığı mis gibi salçalı ekmeği indirirsin mideye.
afiyetle.
70lerden 90lara çocukların oyun arasında pratik hazırlanmasından dolayı annelerinden talep ettikleri ekmek arasıdır. * artık ne salçalar salça, ne ekmekler ekmek dedirtendir.
laboratuar raporunu evde unuttuğum bigün, koşa koşa eve gelmişim, vakit yok diye ekmek arası salça yapmışım, fakirlikten değil yani vakit yok diye, yoksa arasına salatalık da koydum, yiye yiye kampüse gelmişim, fakültenin girişinde arkadaş önümü kesip 'kanka sen ne yedin öyle ağzın hep salça' demese hiç farketmeyecem, bende millet beni niye süzüyor diye havaya giriyorum
lost soul
hayaterkegi
patates puresi