şiddetli bir fırtına, birbirine yabancı ve sırlarla dolu on insanı, asabi bir gece müdürünün idaresindeki ıssız bir motelde bir araya getirir. içlerinde bir limuzin şoförü, bir tele kız, bir katili nakleden bir polis, 80'li yılların bir televizyon yıldızı, yeni evli bir çift ve kriz içinde olan bir aile bulunmaktadır. sığınacak bir yer bulmanın getirdiği rahatlama, yolcuların teker teker ölmeye başlamasıyla yerini korkuya bırakır. çok geçmeden, yaşamak istiyorlarsa, kendilerini biraraya getiren sırrı çözmekten başka çareleri olmadığını anlayacaklardır.
2003 yapımı bu film, hiç şüphesiz izlediğim en iyi gizem ve psikolojik-gerilim filmlerinden.
ötekinin var olma savaşında normal olandan ödünç aldığı maske. bu yönüyle kimlik bir çoğumuz için, sunulan yaşama hakkından faydalanma adına mış gibi yapabildiğimiz zamanlar toplamıdır.
birden fazla özelliklere sahip ve farklı farklı aidiyetlere aynı anda tabiyiz. ama bunların içinden en fazla ötekileştirildiğimiz, dahası vurulup yaralandığımız şey bizim kimliğimiz oluyor. sonrasında ise kendimizi onunla özdeşleştirip onun üzerinden inşa ediyoruz, bu durumda biz artık "onlar" gibi değiliz, aslında karşılıklı bir süreç, önce toplum sizi ayrıştırıyor arkadan da siz o kalıba doğru istemsizce girmeye ve onu bayrak haline getirmeye başlıyorsunuz.
herkesin mikro kimliklere sıkıştığı ve yalnız kendi gibi olanla yatıp kalkmaya başladığı bir sözde toplum, varmak üzere olduğumuz yer burası. peki mikro kimlikleri dışlamayan ve daha geniş bir sıfat üzerinden demokratik bir toplumsallık kurulabilir miydi? olması gereken buydu ama henüz beceremedik. hakim kimliğin geride kalanları potasında eritmeye kalktığı olmazsa dışladığı bir zihniyetle tamamen mikro kimliklere bölünerek yalnızlaştığımız bir başka zihniyet arasında sıkışıp kaldığımız bir çağdayız.
sananda
bir pampa
wunthri
marsmüridi