yaşadığımız çok önemli bir durumdur. eskiden, 2005 yılında ilk kez porno izlediğim zamanlarda, gördüğüm erkeklere aşık olduğumu, şehvetten çok yalnızlığımın azaldığını, sevildiğimi falan düşünürdüm. örneğin pedro andreas ve daniel marvin çiftinden çok hoşlanırdım. şimdi bakıyorum, o kadar ruhsuz ve düz geliyor ki pornolar. hiç hissederek seks yapılmıyor, sokma çıkarmadan ibaret. hornet'e bakıyorum, herkes seks arıyor, kimse tanışıp konuşmak istemiyor. pornocu olmayanların bulunduğu eşcinsel sahneleri ilginç geliyor, örneğin sense8'teki sahneler, ama onlar da bir süre sonra sıkıcılaşmaya başlıyor. internette eşcinsellerin olduğu siteleri buluyoruz, sohbet etmeye çalışıyoruz, bir süre sonra salak salak nedenlerden dolayı kavga edip küsüyoruz.

iyi misiniz? ben değilim.

işin ilginci, bir yandaki insanlar günde 10 kez öpüşüp sevişme şansı buluyorken, bir yandaki insanlar mastürbasyon bile yapamıyor. ne kadar ilginç bir dünya.