çok yoruluyorum ve artık çok bunalıyorum… buraya ilk üye olduğum zamanlarımı özlüyorum o günler çok sakindi sessizdi hayatımdaki en büyük heyecan burada insanlar tanıyor olmaktı. artık hiçbir şeyden öylesine keyif almıyorum ki. en son ne zaman gerçekten “iyi” hissettiğimi unuttum. herkes hayatına devam ederken ben geride kalmış gibi hissediyorum sanki beni unutmuşlar gibi. büyüdükçe her şey daha da zorlaşmış. kendimi o kadar ait hissetmiyorum ki bir yere nereye gidersem gideyim bir yabancıyım inan kendime bile. konuşsam ne anlatacak bir şeyim ne de mecalim var. hayatla nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum artık…

sevgili günlük seni gaz ocaginda yakmak istiyorum ... dislerimi fircaladim koli kestim kitap okudum koli kestim viski içtim hala yudumlamaktayim sol elim senin anlamsizligina anlam katmaya calisirken sag elimi simdi viski bardagindan alip bi yerime sokup kanatip kanli ellerimi sana süreceğimmm bak sıkıcı hayatına renk geldi be allik niyetine sevgili günlük

bir daha kimseye açılmayacağım günlük, zorunda kalmadığım sürece. ki şimdiye kadar da zorunda kaldığım bir durum olmadı.

insanlar maskeli halinizi sizin gerçek halinize tercih ediyor. buna en yakın, kardeşim dediğiniz, daha doğrusu düşündüğünüz kişiler de dahil. haksız da sayılmazlar di mi? sonuçta sizinle "maskeli haliniz" için beraberler, ibne yönünüz için değil.