sevgili sözlük. aslında acıyorum zavallı bizlere, bu komplekslerinden önünü göremez halimize, kusa kusa bitiremediğimiz gün be gün daha çok körüklediğimiz aslında tüm sebebi benliğimizdeki eksikler olan nefretimize acıyorum. her gün daha çok büyüyen boşluğumuzda yok olurken, mecburmuşçasına aymaz bir öfke ile herkesi etiketleme ve boklama azmimize acıyorum. ahhhh sözlük ne çok acıyorum bir bilsen... umay umay'ın da dediği gibi hakikaten nerem varsa insan kalan işte orası acıyor...