sevgilinin ailesiyle tanışmak

valla başlığı gördüğümde sevindim ama okuyunca, evli birinin ailesi ile tanışmanın kastedildiğini görünce gerildim. valla iyi dayanıyor hakkaten evli biriyle ilişkide olanlar, nasıl tahammül edilir ben kestiremiyorum, adamdaki rahatlığa da bak, evine alıp salonda yatırıyor, kendi içeride karısıyla yatıyor, çok ilginç kafalar valla. kimseyi yargılamak istemem ama valla bu hikaye de çok fantastik geldi.

neyse, benim aklıma gelen, daha sıradan bir "sevgilinin ailesiyle tanışmak" olayı. yapabilenlerin de hem kendilerini hem ailelerini takdirle karşılıyorum. sema yakar anlatmıştı, oğlunun sevgililerini çok merak ettiğinden (aslında kimlerle takıldığından endişelendiğinden) boysan'dan sevgilisini de eve çağırmasını istediğini, sevgilisiyle tanıştığını, çocuğu sevdiğini vs.

benim durumumda, valla şimdiye kadar bir kez, sevgilimi evinin önünden almaya gittiğim, annesini 10. kattan pencereden bakarken gördüm. ailesi bu ilişkiyi onaylamıyor ama sevgilim beni onlara anlattığı için beni de biliyorlar. kadını pencerede gördüğümde, uzaktan da olsa elimi sallasam mı, ne yapsam, karar verememiştim, sonra da kafamı indirdim, birşey yapmadan arabaya bindim. bilmiyorum o sırada kadın beni gördüğünde ne hissetti. gerçi sevgilimin anlattığı kadarıyla, aslında içten annesi beni belki sevmese de, takdir ediyormuş, zira oğlunun bayağı bi kıçını toplamışlığım, ona yol göstermişliğim var, o çabaları takdir ediyormuş. "bizim lafımızı dinlemiyorsun, ama o diyince yapıyorsun" diye hatta ufaktan kıskançlık da yapıyormuş annesi.

bu ilişkiler neye evrilecek ileride bilmiyorum, bakalım, zaman gösterecek.
yakın gelecekte mümkün olmayan şey. babam bunu desteklemiyor ama abimle tanıştırabilirim belki sevgilim olursa.
eski sevgilimin annesi ve annenesi ile tanışmıştım. o zamanlar birlikte olmamamıza rağmen benden nefret ettiklerini açıkça belirtmişlerdi. ama çocuklarına ulaşabilmenin tek yolunun beni aramak olması sebebi ile zaman içerisinde birbirimizi sevmesekte en azından saygı gösterip, birbirimizi seviyormuşçasına davranıyorduk. daha sonra farkettim ki aslında sadece benden değil yaşayan tüm insanlardan ve hatta canlılardan nefret ediyormuş.

babası ile tanıştığımda ise hepberaber oturup rakı masası kurduk, kahkahalar eşliğinde sabaha kadar sohbet etmiştik. birden kirmizi noktali yayin'dan oğlum mertebesine yükselmiştim. sonra insan hak veryor tabi bu 2 karakterin boşanmasına
annesiyle ve abisiyle tanıştım. babası yok. hiçbir ortak noktamız olmamakla beraber özünde iyi insanlar, iyi ki tanıştım. bu arada oğulları artık benim, özetle tanışma anlamında bunların hiçbir önemi yok.
zor ve gerekliliği tartışılır eylemdir. işler çok da ciddiye binmeden gerçekleştirilmemelidir. peşinde gelecek "olmaz"lar sonrası ilişki sarsılabilir.
değişik bir duygu, mahçup hissediyor insan kendini. "aslında ben senin çocuğunla sex yapıyorum"u saklamak için göz kaçırmalar vs.
kıtalar arası skype üzerinden olunca tuhaf sessizliklerin oluşabilmesi doğal olan tanışma tipi.
ebeveynleri size ömür.
sadece abisiyle tanışabildim. kendileri de sadece abimle tanıştı ve sosyal medyadan annemle iletişim halindeler.
tam bir kabustu. beyefendimiz elbette benden bahsetmiş; ancak neyi nasıl söylediyse güzel bir intiba bıraktır(a)mamış. tanışma tam bir facia şeklinde ilerlemişti. tepeden tırnağa süzülmemle başlayan bir baskı vardı. neyse ki beni tanıyınca sevdi. arkadaşlarının çoğu ile aynı durum gerçekleşmişti. alıştım....
iyi ya da kötü başına bir iş geldiğinde, bu kim? sorusuna maruz kalmadan sevgilinizin yanında olabilmeniz adına gereklidir. güven verir, iyi hissettirir... yasadigimiz ilişkinin heteroseksuel ilişkilerden hiçbir farkı olmadığının bir tezahürüdür.
keşke biriyle o kadar ilerleyebilsem dediğim durumdur. ama işte...