yıllar yıllar önce bir arkadaşım anlatmıştı, iş nedeniyle şehir dışındalarmış. beraber yolculuk yaptığı iş arkadaşlarından birine karşı feci şekilde ilgi duymaya başlamış. ama tabii ki açılmamış kendisine. iş gezisinin ben diyeyim beş sen de altıncı gününde yemeğe gideceklerken biri hastalanmış, gitmemiş. arkadaşım da eğlenceli geçen yemekte meraklanıp bir gideyim bakayım demiş, gruptaki (kendisine damat adayı gözüyle bakan) kadınlar off ne düşünceli diye laf atmışlar hatta. her neyse, kapıyı çalmış, odasına girmiş. nasılsın demiş. iyiyim, ama ateşim var herhalde demiş. arkadaşım da dur bakayım diye atlamış, elini alnına koyacağına heyecandan şaşırıp boynuyla göğsü arasında bir yere koymuş. hem temastan dolayı (bu arada hastamız cayır cayır yanıyormuş gerçekten) hem de bir anda kafasına dann eden ne yaptım ben düşüncesi yüzünden tir tir titremeye başlamış. tam sıçtık diye elini çekerken hastamız elini bastırmış. ondan sonra kolundan tutup çekmiş. arkadaşım "şeyyy ben" demesine fırsat kalmamış. çünkü hasta olmasına rağmen gücünden bir şey kaybetmemiş. hastamız arkadaşımı ensesinden kavrayarak yüzüne doğru yaklaştırmış. sonra...

[deleted scene]

...yani bu olay olduktan sonraki sabah arkadaşımın da ateşi çıkmış. hastalık daha fazla kimseye bulaşmasın diye ikisini de istanbul'a geri göndermişler. bir hafta istirahat almışlar.

yani diyeceğim şu, otel odalarında hasta biriyle ilgilenirken dikkatli olmak lazım. insan hastalık kapabilir. nezle, grip, bunlar hep kötü şeyler. aman dikkatli olun, e mi?