öğrenciyken sevmediğim ve kendisi tarafından da sevilmediğimi bildiğim bir hoca vardı. dedikoduyu o kadar çok seven, patavatsız, insanları göt etme sevdalısı bir başkasını da tanımadım. hiç kimseyi beğenmezdi. başkalarının sevmedikleri de onun için vazgeçilmez olurdu. sınavlar bitmiş, mezuniyet heyecanı sarmıştı herkesi. küçük bir anfide toplanmış, son sınav için notlara göz atıyorduk ama bu kadıncağız etrafına toplanmış 5-10 kişiye atıp tutmakla meşguldü. içimden kalkıp, kes sesini artık! demek geliyordu. 40 yaşına gelmiş, başından 3 nişan geçmiş ve "yüksek" standartlarına uygun bir koca bulamamış hoca, sonunda, en son nişanı neden bozduğunu anlatıyordu..."aslında çirkin değildi ama burnu çok büyüktü." dedi. o an tutamadım kendimi, "umarım hayat, burnu dışında başka bir yeri büyük olan bir erkek çıkartır karşınıza da, bunca yıl gösterdiğiniz sabrın mükafatını almış olursunuz." dedim. anfi yıkıldı. söylediğim şeye ben de çok şaşırmıştım ama söylediğim söz soğuk duş etkisi yaratmış, hoca dersliği terk etmişti.