günlük hayatta gayet sıradan bir formda, sıradan bir tonda karşımıza çıkan soru. mesela bir bankta tek başınıza otururken izin isteme, bir restorana tek başınıza yemek yemeye gittiğinizde sipariş alma adına dile gelen özde iyi niyetli ama aslında potansiyel can acıtıcı bir soru. şimdi gerçekten yalnız olup olmadığımız mı soruluyor; öyleyse yardımcı mı olunacak, değilse neden ''oturabilir miyim'' ya da ''ne arzu ederdiniz'' gibi daha yoruma uzak sorularla konuya girilmiyor da mevcut yalnızlıkla başbaşa bırakılıyorsunuz. al sana yalnızlık içinde yalnızlık.

sorun kimde bilmiyorum ama şimdiye kadar ne bankta ne restoranda ne de orada burada, sadece yeni eklenen msn tanışmalarında soruldu bu soru bana amaç belli. evet gerçek bu. hiç olmadığım kadar yalnızım ve sen sadece bir piyonsun!

bir yalnızım olduysa affola hayat..

evet yalnızım. milyon nüfuslu istanbul'dayım radyomood dinleyemediğimden birafm e kaldım.

bir işimi halletmek dışında bir planımın olmadığı şu kalabalık istanbul akşamında sonrasında yemek yemek için gittiğim restoranda bana uzun zaman sonra ilk defa dışarda tek başına bir şeyler yaptığımı fark ettiren sorudur. böyle deyince sürekli birileriyle geziyormuşum da sevilen mutlu mesut bir şahısmışım gibi algılanabilir ama gezentilikten değil, çalışıp bir şeyleri başarmak adına sürekli çabalamaktan ve kalan azıcık vakitte de kendim keyif almaktansa daha arkadaşlarımın gönlünü yapmak adına tekliflerini geri çevirmeyip onlarla bişey yapmaktan kendime hiç vakit ayırmadığımı hissettiren bir sorudur bu.

dibine kadar