insanı çocuklardan nefret edecek duruma getiren durumdur. sanki çocuk sahibi olmadan önce başka bir hayatı yokmuş gibi sürekli çocuğundan bahseder. hastalığından, kusmasından, sıçmasından, sıçamamasından, uyumasından kısacası çocukla ilgili tüm gereksiz detayları sanki siz sormuşçasına anlatır da durur. gün boyunca bakıcıya veya duruma göre anneanneye açılan 20 telefondan bahsetmiyorum bile.

aynı durumun yeni baba olan adamla aynı ofiste çalışmak şeklinde bir versiyonu vardır ki evlerden ırak. tamam yumurcağı ben de seviyorum ama bilgisayar ekranı, çalışma masası, kalemlikler, takvimler, tişörtler, hediylerde de her yerde yavrucağı görmek haliyle öeh dedirtiyor. sıçma, kusma hikayelerine değinmiyorum bile, artık onlar sağlıkla ilgili şeyler kabul diyorum çaresiz. çocuk bile rahatsız bu ilgiden, görüyorum ofise getirdiklerinde, nasıl bunalıyor yavrum...

geç gelme, süt izni,sabaha kadar uyumadı dinlensin gibi her türlü hizmetimiz mevcut.sanki maaşı alıp işyerindekilere dağıtıyorlar kendileri millet bişey demedikçede gevşedikçe gevşiyor bazısı.
süt izni birleştirilip tüm öğleden sonra komple kapatılırdı eskiden .suistimal anlaşıldı ki süreyi düşürdüler.işyerinde mıymıy çalışan uyuşuk insan görmeye dayanamıyorum zaten verimde alınamıyor.ilk 6 ay komple izin verilsin .hem anne bebekle düzgünce ilgilenir hem de geri kalanlarında psikolojisi bozulmaz.resmen bebek büyüyene kadar annesi babası gibi bebeğe endeksli yaşıyoruz.