anlayamayız. demirin kürt arkadaşın kafatasına verdiği acıyı, ardından yerini maddi acının manevi acıya bırakmasını anlayamayız. çok şükür yurdumda böyle namussuzlar yok. annemle konuşurken kadın habire beslenmeme uykuma düşkün olduğum ve dikkat ettiğimi bilmesine rağmen telkinlerde bulunmaktan geri kalmıyor. babam beni göremeyince özlüyor benim üzüldüğümde asla söylemediğimi tüm acılarımı saklama gibi bi mallığımın olduğunu fark ettiği için sırf yoklamak için yine geliyor. hayalleride ilerde okumuş ve onların koltuklarını kabartan, kendilerinden çok daha mutlu bi insan olmam. neyse konu kaydı
miliyetçiliği faşizmi ülkücülüğü geçtim hepsinin amına koyum. o demiri vururken onun bi anadan çıktığını bi ananın babanın aslan parçası olduğunu nasıl düşünmedin? o adamın anası babası oğlum okuyo diye göndermiş sen ne hakla onu incitirsin? anne babasını, o çocuğun psikolojini üzüntüsünü tahmin bile edemiyorum o çaresizlik... insan doğmuşsunda olamamışsın. insan neden dağa çıkıyor anlıyorum (haklı bulmuyorum ama ben kürdüm diye kafama demir yesem acaba) neyse git gide başka yerlere kayacak girim. bunun üzerine çok tartışılır çok başka konular, manalar çıkar