2016 lgbti onur yürüyüşünün komite tarafından iptal edilmesi

istanbul lgbti+ onur haftası komitesi tarafından yayınlanan bildiride duyurulmuştur;

bilindiği gibi, geçen sene polisin saldırdığı lgbti+ onur yürüyüşü, 14. senesinde de istanbul valiliği tarafından yasaklandı. benzer şekilde, bir hafta önce yapılan trans onur yürüyüşü de açıklanan yasak üzerine polis tarafından engellendi.

bu gelişmeler üzerine, 24. lgbti+ onur haftası komitesi olarak, 26 haziran günü saat 17.00’da tünel meydanı’nda bir basın açıklaması yapmak üzere istanbul valiliği’ne bildirimde bulunduk ancak “uygun görülmediği” yanıtını aldık. valilik, yasak gerekçesi olarak gösterdiği tehditlere karşı bizleri korumak yerine, anayasa’da demokratik bir hak olarak yer alan “gösteri ve toplantı yürüyüşleri kanunu”nu ihlal etmeyi tercih etti.

onur yürüyüşü’nü gerçekleştiremeyeceğimizi üzüntüyle duyuruyoruz. ancak bizim kendimize duyduğumuz güven, ufkumuz ve hayallerimiz bir yürüyüşten, istiklal caddesi’nden, bu şehirden ve bu ülkeden çok daha geniştir. varoluş mücadelemiz dünü, bugünü ve geleceği aşar çünkü biz hep buradaydık, buradayız ve burada olacağız.
hatırlarsanız, emniyet güçleri trans onur yürüyüşü’nde basın açıklamasını okumaya ve bir arada durmaya çalışan insanlara “lütfen dağılın ve hayatın normal akışına dönmesine izin verin,” diye seslenmişti.

biz de bu çağrıya riayet ediyoruz: 26 haziran pazar günü, istiklal caddesi’nin her köşesine dağılıyoruz. “hayatı 'normal’ akışına döndürmek” için pazar günü beyoğlu’nun her sokağında, her caddesinde birbirimize kavuşuyoruz.

12 yıl boyunca büyük bir coşkuyla gerçekleştirdiğimiz onur yürüyüşleri varoluşumuzu, onurlu bir yaşam sürme ısrarımızı ve her geçen yıl büyüyen mücadelemizi kutladığımız bir alandır. sadece lgbti+ bireylerin değil, herkesin hayatına etki eder. onur yürüyüşü,insanlığa bir hayal kurdurur: bu dünya başka türlü olsaydı, nasıl insanlar olurduk? ne giyer, ne arzular, ne eyler, ne söylerdik? bu kentin sokakları neye benzerdi? aşkla örgütlenseydik, bizi birbirimizden ne koparabilirdi? bedenimiz, emeğimiz ve geleceğimiz bizim elimizde olsaydı, nasıl olurdu? yürüyüşümüzü gerçekleştiremesek de aklımızda bu hayallerle istiklal’in sokaklarını doldurmaktan vazgeçmiyoruz.

bize dayatılan hayatı reddediyoruz. şiddeti ve baskıyı normalleştiren, bizi yok sayan bir hayat değil, kendi seçtiğimiz,
onurla varolduğumuz hayatı yaşamaya devam ediyoruz ve “hayatı 'normal’ akışına döndürerek”:

dağılıyoruz, dağılıyoruz, dağılıyoruz..
üzmüştür. ilk yürüyüşüm olacaktı.
onur haftası komitesi saçmalamıştır. "dağılıyoruz" demek bu kadar kolay olmamalıydı. bundan 14 yıl önce 10-20 kişi ile gerçekleştirilmeye çalışılan, bunun için şiddetler gören, göz altına alınan, saçları kazıtılan, hortumlanan, tecavüze uğrayan o abilerimizin, ablalarımızın yüzüne nasıl bakacağız. onların o mücadelesini 14 yıl sonra kendi ellerimizle iptal ettiğimizi nasıl yakıştıracağız kendimize. umarım bu yayını bir an önce kaldırıp onur yürüyüşü için başka çözümler getirirler. lgbti+ mücadelesi bu şekilde pes edecek bir mücadele değildir. tarih değiştirilebilir, yürüyüşün yeri değiştirilebilir, başka aksiyonlar alınabilir. onur haftası komitesi destek çağrısını facebook ve twitter sayfasından yapıp sonra beklemeye geçiyor. sonra da bize destek gelmiyor diyor. bir çok farklı yolu var destek almanın, önce destek verecekleri kendi içlerine kabul etmeleri de gerekiyor elbette. komite denilen şey anladığım kadarıyla boğaziçi üniversitesi lgbti çalışmalarını yürüten arkadaşlardan oluşuyor. bu organizasyonu etkin derneklerden oluşan başka bir ekip yürütse, bu ekipte mücadelenin geçmişini bilen birileri de olsa, belki böyle hayal kırıklıkları yaşanmazdı. dün gece katıldığım hormonlu domates ödülleri ile ilgili fiyaskoyu da o başlığın altında yazacağım. şunu söyleyeceğim sadece 2016 yılında aslanlara sarı öküzü verdik, geriye telafisi zor bir mücadele bırakıyoruz.

(bkz: sarı öküz hikayesi)
hayda, onur haftası komitesi'nden birisiyle 2 gün önce konuşmuştum, hatta pride walk'da buluşmak için sözleşmiştik. birçok sürpriz etkinlik hazırladık çok güzel olacak yasaklara rağmen falan diyordu, istiklal'in kapatılmasına karşı ihtimalleri konuşuyorduk, ne oldu da 2 günde böyle bir karara vardılar?

edit: şimdi adamla biraz konuştum. yani aslında yürüyüşün iptal demelerine rağmen hepsinin orada olacağını söylüyor. metinde de söylenildiği gibi bir noktadan başlayan bir yürüyüş ve rota yok, her yerdeyiz diyorlarmış.

"biz de bu çağrıya riayet ediyoruz: 26 haziran pazar günü, istiklal caddesi’nin her köşesine dağılıyoruz. “hayatı 'normal’ akışına döndürmek” için pazar günü beyoğlu’nun her sokağında, her caddesinde birbirimize kavuşuyoruz."
tartışmalar bu postun altında sürüyor;

https://www.facebook.com/prideistanbul/posts/928571397270474
hepberabear konu ile ilgili yazmıştı,

müsadenle bu sene dağılmak istiyoruz;

http://homojen.ayisozluk.com/musadenle-bu-sene-dagilmak-istiyoruz/