ofisten eve dönüş. acıkma durumu.apartmanda bir koku. sevilen hayvan balık. canın balık çekmesi. kokuyu duymak ama bir tabak da ben alabilir miyim diyememek.

sık sık karşılaşılmadıktan sonra güzel bir kokudur .

şükürler olsun ki karadenizde bir apartmanda yaşamama rağmen bu kokuyla karşı karşıya değilim. bedenimdeki kusma eğilimi ve whisky'nin kapıyı tırmalayarak o kokunun nereden geldiğini bulması canlandı gerçekten gözlerimde.

üst komşumuz bu konuda o kadar başarılıdır ki anlatamam size. aspiratör denen gavur icadını hala evlerine alıpta taktırmış değiller, o koku öyle bir sarıyor ki apartmanı.. apartmanı geçtim, yatak odamın perdelerine siniyor resmen kokusu.
tavsiye: eğer olurda bir gün evinizde balık pişirecekseniz eğer, bi cevze içinde sirkeli su kaynatın. hem kokuyu alır hem de komşularınızı cinayet işlemeye teşvik etmezsiniz.

vejeteryanlar için kabustan beterdir. kusmakla ev basmak arasında hisler yaşarsınız. ölü hayvan görüntüsüne bile tahammül edemezken bir de pişmiş ceset kokusunu sineye çekmek zorunda kalırsın. ortak yaşam alanlarında bu tip ağır kokuları yaymak suç bence. dahası, düpedüz terbiyesizlik, bencillik. bunun bir benzeri de haşlama kırmızı et kokusu. en beteri ise derisiyle tavada kızartılmış tavuk kokusu. tüm günümün berbat olmasına yeten kokular. bunları pişirdikleri gün annemlerin dairesine uğramam o kadar yani.

ev hanımlığına soyunan bir kadının işidir. biraz işini bilse, eşi kapıdan girer girmez iki cilve yapıp '' bugün dışarda balık mı yesek acaba '' deyiverse ölür sanki.

oturduğumuz apartmandaki mutfak bacası sistemi sayesinde sadece apartmanda değil alt kat komşumda ne yemek pişse kokusu direkt bizim mutfakta oluyor. pazartesi günleri klasik balık günleri olduğundan her pazartesi bu iğrenç kokuya mağruz kalıyorum. balığı sadece akvaryum ve denizde seven birisi olarak gerçekten katlanılmaz bir koku.

trabzon gibi bir yerde oturuyorsanız özellikle hamsi dönemleri alışık olmanız gereken kokudur.