içim yana yana hoş dediğim başlıktır. çocuklarının akıbetini devletten soran şehit ailelerine, onlar sizin evladınız değil devletin eridir yollu birşeyler zırvalayan süleyman demirelin beyanatı ile bir açıdan ilgili bir gerçektir asker intiharları. birinde bir acı gaspı sözkonusudur. diğerinde ise daha az şanslı olduğunuzdan acılarınız hasır altı edilir, unutulur unutturulur. kahrolsun malzemesi, şehitler ölmez böğürtüsü ve psikolojik sorunluymuş arasında sıkıştırılmıştır ölen askerlerin ölümden sonraki yaşamları. medya duyurmuyor da, hangi medya diye de sormak lazım. kadın programları kadına yönelik şiddeti olağanlaştırır, yoksulluk programları yoksulluk pornoşu üretir yardımseverlere nazireler düzülür, asker intiharlarının sözü gecmez. egemen medyadaki savaşta ölen asker temsillerinden ya linçci kuru kalabalıklar ya da devlet erkanına ve torna tesviyeden çıkma muhalefetine demagoji malzemesi çıkar. arasira soru soranlar da hakkimi helal etmiyorum bu devlete diyenler de cocugumu aldiniz geri veri diyenler de azarlanir ayiplanir. evlerde herkes kendi olusune, acısına ağlar, ama kimse duymaz, böyle acıtan bir başlıktır.