zeki ve açık sözlü olduğum için kezban olarak damgalanıyorum.
çeşitli sanal ortamlardan yazışıyorum bir sürü kişiyle. çoğu saatlerce edebiyat parçalıyor. ve çok belli oluyor ya ciddi ciddi bunalımda oldukları, ya da karşılarındakini etkilemeye çalıştıkları. çünkü gerçekten böyle depresif düşünen biri bunları kolay kolay dışa vuramaz. bunu anlayabilmek zekayla doğru orantılı mı yoksa herkes mi anlayabiliyor bilmiyorum, tek bildiğim benim çok rahat anladığım. işte bu noktada açık sözlülüğüm devreye giriyor ve gerçek düşüncelerimi kendime saklamayı beceremiyorum. "sen bunalımda mısın?" diyorum mesela, "öyle işte, bu ülkede biraz farklı konuşsan hemen hasta oluyorsun." diyorlar. anlayışsız, kapalı görüşlü hissediyorum. "pardon ama bu söylediklerin çok yapmacık geliyor, bence beni etkilemeye çalışıyorsun." dediğimde de "sanki herkes seni yatağa atmaya çalışıyor. ne bu ego, tek düşündüğün bu mu?" oluyor, kezban hissediyorum. illa bir oyunlar, bir yalanlar... halbuki dürüst olsalar daha çabuk düşeceğim, peh.