pek itiraf da sayılmaz ama şu ara tatilin verdiği rahatlıkla gezmekten yoruldum sanırım. geçen gün rakı masasında dostlarla şunu düşündüm. zaman çabuk geçmiş, hepimizin gözlerinin etrafında minik çizgiler belirmiş, biraz da alnımız kırışmış. orta yaşa yaklaşmanın burukluğu da böyle bir şey oluyor sanırım. ardından cumartesi sabahı hiç bilmediğimiz sokaklarda kaybolarak yürüdük 2 arkadaş. yanımdaki kız arkadaşım 10 yıldır hayatımda diyebilirim. hani çok samimiyetimiz olmamıştı öncesinde... sonra evdeki diğer kızlarla filan evde şakalaşır ederken biz bu bir önceki bahsettiğim arkadaşla aynı odada uyumak durumunda kalıyoruz diye "hehe gece güzel geçmiş anlaşılan" gibi ilginç esprilerle karşılaştığımızda acayip şaşırdım. arkadaşım da benden daha çok utandı. çünkü kafa yapısı olarak çok muhafazakar ama tertemiz düşüncede bir insan olduğunu biliyorum. ne bileyim aslında ön yargıları olmasa şu insanlar gerçekten iyi olabilirlerdi. sonra kafamda yahu neden olmasın? birlikte de olabilirdik, ne var bunda diyesim geldi. ön yargı kötü işte. 2 insan mutlu olsun yeter ki.