otel havuzunda genç bir ingiliz çocukla çarpışıp sadece elektrik yüzünden hiç konuşmadan odama çıkmıştık. cesurcaydı...

toplumdan pek bir şey beklemem, hele ki bizimkinden...

olmuyor bir türlü. uzun zamandır anadolu yakasında eşcinsel arkadaş aradım çünkü kimseyle paylaşamadığım bir konuyu konuşacak birine ihtiyacım var. saçma sapan mesaj panolarından chat odalarına kadar hemen her yerde gezindim ve buluşup sohbet edebileceğim bir arkadaş bile bulamadım çünkü bizim toplumda her şey sonuç odaklı. eğitimden evliliğe kadar...arkadaşlık da böyle. beklediği sonuca ulaşmama ihtimali olan bir muhabbet için kimse tanımadığı ama kendisiyle tanışmak isteyen birisine harcayacağı zamanı feda etmiyor, zaman çok önemli çünkü. her gün dünyayı kurtarıyor, mars'a roket gönderiyo yavşaklar. en kötü ihtimalle hayatlarına yeni bir arkadaş almak kabus gibi geliyor herhalde.

işte buydu itirafım, en azından burada yazan / çizen tipler vardır diye heveslenmiştim ama yok, burası da toplumun içinde küçük bir topluluk ise demek bütünün özelliklerini taşıyan bir örneklem grubuymuş.

avukat bir arkadaşım var. tanışalı çok olmadı bir sene filan. eşcinsel değil beni de bilmiyor tabi. bir gün oturuyoruz bu geldi. yanında da çocukluk arkadaşıymış bir eleman. aman yarabbi böyle bir şey yok. bir insan böyle mi tatlı olur. yumuç yumuç gözlü, kocaman yanaklı biri. sessiz de biri. her neyse ben çok konuşamadım. hoşlandığım biri olunca o ortamda biraz geri zekalı gibi davranıyorum. facebook'tan resimlerine filan bakmıştım ama daha görüşmemiştik. demin aklıma geldi. bi bakayım resimlerine dedim. iş bu ya aklımdan da geçti ya zayıflamışsa diye ki zayıflamış. sağlığı açısından sevindim ama o güzel yüzün artık olmaması moralimi bozdu. yakışıklı olmuş yine ama o güzelim panda nerdee.

başlıktan bir özet burada;

http://ayisozluk.com/lnk/a493de

kadınların kolundaki kıldan ben de acayip tiksiniyorum. bir de bıyıklarını almayanlar var. burak özçivit kadar bıyık yapmalarına az kalmıştır. yapmayın gözünüzü seveyim.

dark bear'ı çok merak ediyorum.

geleceğe dair inanılmaz bir korkum var ya.

aniden gelen bir his var, kafamı allak bullak ediyor, içinden hiç çıkamam sanıyorum, konuşmayı seven biri değilim, şikayet edemiyorum kimseye anlatmak paylaşmak zor geliyor, hemen herkesin yaşadığını biliyorum çünkü, oturup geçmesini bekliyorum :)

mezuniyetime son bir yıl kaldı isteyerek girdiğim bu bölüm sanırım sonum olacak ! mutsuzum ! akademik çalışmak istiyorum çalışmalarımı yaparken de seksi güzel hayat dolu olmak istiyorum ! ofiste çalışıp hukuksuzluklarla ilgilenmek yerine işin sosyolojisiyle ilgilenmek istiyorum ! cinsel kimligimden ötürü ataerkilligin dibi olan bu bölümde nerde akademik kariyer yapacağım bilmiyorum ! sanırım son sınıf depresyonuna girdim ! liseli çocuklar gibi ben ne olacağım modundayim ! sex bile yapamiyorum ! bir yil sonraki meslektaslarim olacak insanlara bakıyorum hepsi ayni torna makinasından çıkmış gibi..

açlık hissiyatından, en azından abartısız halinden garip bir haz duymaya başladım. umarım sadece kilo vermeme sebep olduğu içindir ve işin sonu daha kötü bir şeye varmaz.

tam umudumu kestiğim anda bir umut ışığı beliriyor yerimde durup bana gelmesini beklemek yerine hemen ışığa doğru koşuyorum.yaklaşınca çok geçmeden herşeyin bir yanılsamadan ibaret olduğunu farkediyorum. hemen harekete geçtiğim için kendime biraz kızsamda en azından elimden geleni yaptığımı bilerek içim rahat bir şekilde yaşıyorum.

mad bear festivalinden seramın aleykur. yine her yerde olduğu gibi abayı birine yakıp günlerdir onunla takılmaktayım. growlr'dan, reel'de yürüyen herkesi kibarca reddediyorum. herkes de diyor ki "ankara'ya gelince elini sikmeye devam edersin. nasıl da pişman olacaksın, salak!". ben de diyorum ki "bu kadar sığ olmayın dostlar! bu kadar haklı da olmayın!"

ben gayim :) işte itiraf ettim

yaşımın iki katı birine aktif olunca saygıda kusur ediyormuş gibi hissediyorum*

bazı şeyler benden geçmiş. galiba 26 yaşın verdiği bir şeyle yaşlanıyorum. eskiden keyif aldığım şeylerden pek hazzedemez oldum. kafa pek kaldırmıyor.

nasıl oldu da 2010 yılında bu üyeliği açtım halbuki daha 12 yaşında bir çocuktum mesajları okuyup harbiden hayal meyal hatırladım.sadece şaşkınım.

eskiden hiç kimseye güven duymazdım ama yine de arkadaş olmak için bir kapım aralık kalırdı.son 3 aydır tamamen insanlarla olan bağımı kopardım sözlük.vefa, merhamet , insanlık kalmamış.ne yaşlıya hürmet ne çocuğa sevgi var.bencilliği içinde boğuluyor insanoğlu.artık konuşmaya, kendimi ifade etmeye , anlamaya bile çabalamıyorum.koyverdim...bir gün daha gitti ömürden tez elden kıyamet.

eski girilerime baktım. okumaya utandım yemin ederim. nasıl bir kafayla yazmışım ben onları. hepsini siliverdim.

hayatımda hiç şerefsiz insan tutmuyorum. hatta son zamanlarda bir orospu çocuğunu hayatımdan silip attım, asla zamanınızı ve paranızı bilhassa pislik insanlar için harcamayın. ben fedakar olmamayı 26 yaşında öğrendim. orospu çocuklarına asla yer yok. unutmayın, bir gün en ufak başarınızda göt olup "ah keşke" diye peşinizde dolaşmaya kalkışacaklar. hatta yine sizin kötülüğünüzü isteyen o kişi olacaktır. bunlar başkasını bencillikle suçlar lakin düşündükleri sadece para ve orospu çocukluğudur. ihtiyaçları da sadece maddiyat olacaktır. geri dönerlerse bir tekmeyi de son kez atmayı unutmayın.

hanımağanızdan minik dersler. öpüyorum gençler.

iki gece önce rüyamda yılan ve muz gördüm. biri gelen kısmet diğeri giden kısmet imiş. hep eşitlik hali hep ne kar ne zarar, bu döngü keşke değişse. ühü.