genelde sabaha karsi 04:00 sularinda gerçeklesen hadisedir. naringergedan ve diger, karsi tarafin yazarlari, son metrobüse binip çoktan gitmislerdir. kollarinda uyuyup teselli bulacaklari bir sevgilisi olmayan sözlügün müzmin bekarlari ve husursuz uykusuzlari elveda diyip giderler birer birer. mekani en son kaptan dark bear terkeder. fonda nilüferin hüzünlü sesinden "haram geceler" çalmaktadir. ben boslari toplarken alfonso ortaligi süpürür. masalarin yesil çuhali örtülerine bulasmis yalnizlik ve keder kirintilarini silkeler. gün içinde duvarlarda yankilanmis sen sakrak yazar kahkalari hos bir seda gibi sözlügün kubbesinde asili kalmistir. yillar önce bir gemiye binip uzak diyarlara gitmis ve bir daha dönmemis olan aigai in, denizci kiyafetleri içinde poz veren babacan hulusi kentmen tadindaki siyah beyaz fotografi duvardan bize gülümser. sözlükten baska gidecek yeri olmayan smokebl diplerde bir masada uykuya dalmistir. müzik susar.. isiklari kapatir gideriz...
sokakta yagmur çiseler... uzaktan bekçilerin düdük sesleri duyulur... alfonso önünde sessizlik ve kederli düsüncelere dalmis yürüyordur. ben "alfonsonun ensesini neden bekçi yarragi gibi kalin" diye düsünüyorumdur..