palyaçolar..

hatta yolda bir yerde karşılaştığım zaman çığlığı basma boyutuna gelebiliyorum. zamanında izlediğim filmin etkisi sanırım. ah çocukluk..

*

trafik kazası geçirmek, insanları yanlış tanımak, sağır olmak...

osuruk. *

karanlık. evde özellikle geceleri yalnız kalmak. terkedilmek. parasız ve işsiz kalmak. yaşlanmak. ani hareket eden böcek börtü (kelebek dahi olsa üzerime bir anda düşerse çığlığı basarım, normalde hiç bir haşereden çekinmem).

örümcekler.

karşıma ayı çıksa, aslan çıksa, çekinmem güreşirim. örümcek çıkınca ölecek gibi oluyorum.

nickini vererek ifşa etmek istemiyorum sözlükten bir arkadaşımızın zeytin fobisi var*, kendisi zeytinlere bakamıyor bile gördüğü yerde kaçıyor.**

ya çok dalgaya aliniyorum bu yüzden ama tavuk, hindi, kaz falan genel kümes hayvanlarından korkuyorum.

böcekler, hepsinin allah belasını versin, çok ayıp ediyolar

tek başıma uyumaktan korkuyorum. bir de oturduğum odada kapının açık olması beni geriyor.
karanlıktan, belki.

şu an ki en büyük korkum evime bir daha dönememek. ya da dönsem bile sevdiğim insanları bıraktığım yerde bulamamak.

mezuniyet sonrası mesleğimi yapamamak, kendimi alanım olmayan bi yerde kapitalizmin kollarında bulmak. tamam kapitalizm olur ama alanım olsun.

drama queenler. it filmindeki palyaçoya benzemeye başladılar. boku çıktı.*

etrafımda sürü sürü insan olsa da hayatım boyunca yalnız olduğumu fark ettiğim zamanlar korkuyorum