hayat çok kısa da olsa, ömrünüzün geri kalanını onsuz geçirmeye karar verseniz bile arada ufak tefek güzel anılar kalıyor. onu size hatırlatan şeyler olduğu gibi sizi de ona hatırlatan şeyler oluyor. acaba günün hangi saatinde aklından geçmişim diye düşünüyorsunuz. ayrılığın yükünü böyle hafifletiyorsunuz. onu görmeyip konusmasaniz bile hayatına başka birinin girme düşüncesi üzerinizden tren gibi geçiyor.

korku yaratmaması gerekir, çünkü herkes artık kendi hayatına dönüyor. her iki taraf yeni insanlarla tanışacak, yeni ilişkiler içine girecek. "herkes mutlu olsun geriye kalan o kısa hayatında" şeklinde düşünmek en güzeli.

çok gerekli olmayan korku. ayrılmışsan bir sebebi var zaten o insanı hayatında istemiyorsun, bir gelecek göremiyorsun ki terk etmişsin. hem onları iyi eğittim, yeni sevgilileri şanslı. bulduğumdan iyi bıraktım en azından, yatsın kalksın bana dua etsinler. swh.

hala umursadığı kişiden ayrılmasını sorgulayacağım kişinin korkusudur.

birinin sizden daha iyi olduğunun düşünülmesi ( daha çok beğenilmesi, eski sevgilinizi sizden daha çok mutlu etmesi...) ihtimaline dayalı bir rahatsızlık hissinden mi doğuyor acaba bu korku? kendinizi sorgulamanıza yol açtığı için mi bu kadar endişe duyuluyor?

bu kadar korkuyorsan neden ayrıldın? diye sual ederim.

zaten sevgilisi olduğu için ayrılıyorsanız pekte korkmaya gerek kalmıyor.