10 yaşımdan beri kendisiyle doğru düzgün görüşüp konuşmuyoruz. o zamanlar sevinmiştim gittiğine. bütün sorunlar bitmiş gibiydi. ama daha sonra babamın değil, bir babanın eksikliğini hissettim. hâlâ da hissederim. ileride geçer mi bilemiyorum. eksiklik geçse bile ona olan nefretim asla dinmeyecek. yaptıklarını unutmayacağım ve ömür boyu tiksinerek hatırlayacağım.

acı gerçekler kısmı onun hakkında olmadı pek. o zaman şunu yazayım: çorapların pis kokardı.