o ailenin eşcinsel evladına yaşattığı utançdan asla daha çok değildir.

aile eğer utanç olduğunu düşünüyorsa artık aile falan değildir.utanılan eşcinsel gönül rahatlığıyla ben piçim diyebilir.

kişinin eşcinsel olduğunu ailesinden saklayarak asla yaşamayacağı, yaşatmayacağı durumdur.

sözlük yazarlarının ne kadar romantik olabileceğini gösteren başlıktır.
(bkz: hayallerde yaşıyor bazı ibneler)

çocuğum doktor, avukat, mühendis oldu diye yersiz gurur duyan ebeveynlerin, yine yersiz utancıdır.
http://karikaturdelisi.blogspot.com/2011/08/ben-sana-mudur-olamazsn-demedim.html

kimse hazır olmadığı gerçeklerle sorumsuz bir şekilde yüzleşmek zorunda değildir. eğer biz eşcinselsek bunu ailevi sorumluluk çerçevesinde kimseyi stresten kanser etmeyerek de yaşayabiliriz.

bir de bu taraftan bakın!

daha çok kabul görebilmek adına kapalı kapılar arkasında bıraktığımız ruh ve bedenimizi kat kat giydirerek çıktığımız dış dünyadan sonra ailemiz için de aynı evin içindeki odada bırakarak engelleyeceğimiz utanç. hayatta ayakta kalmanın yolu var; doğru kamuflaj teknikleri. içindeki kediyi gizlemek için kedigiller familyasının aslanı gibi davranırsan zafer senin. çünkü toplum bunu istiyor, yoksa tanrılar bir can daha.

eşcinsel evlatlar ebeveynleri için utanç değil, gurur kaynağı olmalıdır. eşcinsel evlat sahibi ebeveynler evlatlarının farklılıklarıyla, onların heterolardan çok daha fazla gelişmiş olan insani özellikleriyle ne kadar gurur duysalar azdır diye düşünüyorum.

onların benimle gurur duymasına ihtiyacım yok.