çocuğum doktor, avukat, mühendis oldu diye yersiz gurur duyan ebeveynlerin, yine yersiz utancıdır.
http://karikaturdelisi.blogspot.com/2011/08/ben-sana-mudur-olamazsn-demedim.html
kimse hazır olmadığı gerçeklerle sorumsuz bir şekilde yüzleşmek zorunda değildir. eğer biz eşcinselsek bunu ailevi sorumluluk çerçevesinde kimseyi stresten kanser etmeyerek de yaşayabiliriz.
daha çok kabul görebilmek adına kapalı kapılar arkasında bıraktığımız ruh ve bedenimizi kat kat giydirerek çıktığımız dış dünyadan sonra ailemiz için de aynı evin içindeki odada bırakarak engelleyeceğimiz utanç. hayatta ayakta kalmanın yolu var; doğru kamuflaj teknikleri. içindeki kediyi gizlemek için kedigiller familyasının aslanı gibi davranırsan zafer senin. çünkü toplum bunu istiyor, yoksa tanrılar bir can daha.
eşcinsel evlatlar ebeveynleri için utanç değil, gurur kaynağı olmalıdır. eşcinsel evlat sahibi ebeveynler evlatlarının farklılıklarıyla, onların heterolardan çok daha fazla gelişmiş olan insani özellikleriyle ne kadar gurur duysalar azdır diye düşünüyorum.