bazen kimseye inancınız kalmadığı için başlamadan bitirmek istersiniz, kimi zaman da sonu başından belli bir durum için daha önce zaten yaşadığız şeyleri tekrar yaşamak çok zor gelir.

bu şey değil mi ya ben?

bir heteroya aşık olunca nasıl olsa başlamayacak bile diye düşünüp yine de kahrolmaktan iyidir.

yarını, yarın düşünmek daha iyidir. her şey bir adım atmaya bakar.

"nasıl olsa öleceğiz. bu hayat gayemiz, çabamız niye ki?" gibi yerlere götürür sizi bu mantık.

bağlanma sorunu vardır, kendimden biliyorum

bitmeyecek olanı bulma şansının önündeki en büyük engel.

belki de en iyisi. bitince acı çekmektense hiç başlamasın

ben, bu gencecik yaşımda gireceğim bunalım bu olmamalıydı, emeği geçenlere teşekkürler

kimse denk gelmediği için öyledir uygun biri denk düşse başlar duramazsın.