bunun kadını, erkeği yoktur, tecavüz insanlık dışı bir suç ve herhangi bir canlı bu duruma maruz kalıyorsa ben bu kimin kızı, kimin oğlu şeklinde bir ayrım yapamam, nerede yaşıyorsak yaşayalım.

ne yazık ki bu tür durumlarda madurun yanında hiçbir zaman olamadığımızdan, dikte edilmiş "bu utançla yaşayamam" algısını kıramıyoruz. gerek aile yapısı, gerek arkadaş çevresi, gerek ceza sistemi, gerek sağlık sistemi, gerek toplum yüzünden; bu insanlar bir noktada bizim yüzümüzden hayatlarından vazgeçiyorlar. keşke onlar hayatını sonlandırmadan yapabildiğimiz kadarını yapabilseydik, ama olmuyor, burası türkiye, burada değişmesi gereken onlarca şey var. somut olarak hiçbir şey ortaya koyamıyorsak, rastgele parçalanıp birbirimize öfkelenmemiz pek bir işe yaramıyor. ben burada öfkeden gözü dönmüş bir şekilde sisteme ve insanlara söverken hiçbir tecavüz mağduru daha rahat uyumuyor. eğer içinizde bir yerlerde bu durumu tersine çevirecek bir şeyler hissetmişseniz, buna dair bir cümle kurduysanız, birinin hareketini eleştirdiyseniz, yapıcı bir eylemde bulunduysanız, size teşekkür ediyorum. benim biraz da olsa içim rahat, ben yine de ucundan yardım ettiğime inanıyorum, fazlasını yapamadığım için üzgünüm.
sen ne yaptın?

huzur içinde uyu cansel.