hayatımda böyle bir konuşma ve ses tonu göremeyeceğime emin olduğum ve mesleği
kendini bunalımdan bunalıma atan çoğu insanın erişebileceği zirve;
moda tasarımcılığı; olan pastel renk düşkünü ve
türkçe katili.
şimdi irdelemeye baştan başlayalım;
ses tonundaki deli edesiceliği anlamak için ondan bir masal dinlemek şart bence; hansel ve gratel bu iş için oldukça iyi bir başlangıç niteliğinde sanki.
küçüklere korku masalı anlatan ve sesi daha yeni yeni kartlaşmaya başlayan ergen tonu var; konuşurken kulağı tırmalamayı geçtim koparıp atan o inişler, çıkışlar ve bütün bunlar yetmiyormuş gibi sözlerini desteklemek için kullandığı el, kol, bacak, omuz ve vücudun tüm üst grup hareketleri eklendiğinde dinleyen de
fütursuzca o sallanmaya eşlik ediyor.
tam bir türkçe katili;
anlatım bozukluğu konusunda üstüne tanımadığım nadir insanlardan. bunların ikincisi mustafa topaloğlu olur; cümleye başladığı andan sonra ne demek istediğini unutmuş vaziyette entry girmeye devam eden sözlük yazarı sendromu var biliyorum kendisinde. cengiz abazoğlu'nun konuşmalarına az çok dikkat ederseniz
''eminim, mutlaka ve tahmin ediyorum'' kelimelerini aynı cümle içinde nasıl hunharca kullanabildiğini siz de farkedeceksiniz.
dark bear
dalyandeltasi