ki bu var yani. yok değil.

ben ne zaman lgbtyi savunsam her seferinde iğrençler ölsünler diyen yakın arkadaşım var. yani atsan atılmaz satsan satılmaz.

en yakınm diye düşündüğüm arkadaşlarım cinsel kimliğimi öğrendiğinde sadece birkaçının yakın olduğunu öğrendim, tabi hiçbirisi 'olabilir ya boşver' demedi ama sahiden dostlarım olan bir ya da iki kişi içten içten üzülse bile her erkek muhabbeti yaptığımda gülüşü donsa bile bana yansıtmadı sustu ama beni kırmadıda, diğer yakın sandıklarımsa saçmasapan eşcinsel şakası yapmaya, ben cennete gidecem sen yanlış yokdasın imalarına başladılar bence yakın arkadaş homofobik olmaz, bir gay homofobik olan arkadaşını yakın sanıyordur oysa o arkadaş yakın olsaydı homofobiğin kralıda olsa sana yansıtmazdı eskaza agzından yanlıs birşey kacırsa bile pişman olur

bir zamanlar kardeşim dediğim 3 ev arkadaşım vardı en homofobiklerinden...bir zamanlar....

sonuçta arkadaş bu aile değil, kendimiz seçebiliyoruz yani. neden gidip homofobik bir insanı en yakın arkadaşım mevkiine oturtayım ki. kırk yılda bir görüştüğün homofobik çocukluk arkadaşın neyse de.. en yakın arkadaş homofobik olmaz, olamaz.

siz onu homofobik olmasına rağmen yakın arkadaş olarak kabul edersiniz. söylediklerine ses çıkarmaz, içten içe üzülürsünüz. o duysa anında arkadaşlığınızı bitirir. tam tersi de olabilir ama bu karşınızdakine göre değişir.

çok üzücü bir durum. o kişi belki de senin kimliğini kazandığın, kendini keşfettiğin yıllarda, ergenliğin boyunca hep yanında olmuştur. beraber yiyip, gezip, içip, eğlenip yeri geldiğinde üzülmüşsünüzdür. o size her şeyini anlatır, siz ise bazı şeyleri. çünkü ilerleyen yıllarda onu ne kadar çok severseniz sevin ondan farklı olduğunuzu, onun homofobik bir insan olduğunu ve yaşadığınız hisleri ona anlatamayacağınızı fark edersiniz. sırf onu kaybetmemek için susar, yeri gelir yalan söylersiniz ama yıllar geçtikçe bu durumdan sıkılan siz olursunuz ve aranız açılır. küsmezsiniz ama çok nadir görüşürsünüz. onun neden böyle olduğunu merak ettiğini ve soramadığını bilirsiniz ama siz de konuşmaya genelde cesaret edemezsiniz. sonra ne mi olur? orasını tam bilemiyorum ama benim için içimde kalacak ve sebepsiz yere suçlanacağım bir durum ortaya çıkacak. işte o an geldiğinde içimdekileri tutabilir miyim? hiç sanmıyorum.

samimiyetsiz kabullenmelerden daha gerçekçidir. eliniz kime çarpsa zaten eşcinsel arkadaşları var ve onları çok seviyor. bu yoğun sevgi aşırı şişirilmiş bir balon gibi, her an bir yerlerinden homofobi patlayabilir misali. arada kalmışlık sonucu ülke insanı homofobiye çok yatkın, o yüzden arkadaşın size içten içe nefret barındırmasındansa homofobisini kusması daha anlamlı, her ne kadar yaralıyıcı olsa da.

bunların birden sevişme isteği gelenleri de var

en yakın arkadaş değildir. hayatımda çok az arkadaşım oldu, yine çok az en yakın arkadaşım oldu ama ben her zaman arkadaşlarımın arkasında durdum, onları anladım, her dertlerinde yanıbaşlarında bittim. aynı şey onlar için de geçerli. bu insan benim eşcinsel olduğumu öğrendiğinde homofobisini konuşturacaksa zaten birbirimizi hiç kazanmamışız demektir, ne kaybetmesinden bahsediyoruz ki. tüm iyi sıfatlara sahip olsa da, homofobi gözümde hepsini sıfırlıyor. birisine söyledim pişman oldum ordan biliyorum.