iç sızısıdır. ama genellememek lazım, bazı eski sevgililer insanın hayatında "ya hani vardı ya benim bi ayağı kokan" kadar yer bırakır, adı sanı kalmaz. espri malzemesi olur belki. gitmesine sevinilir.

ama kimisi vardır ki, gittiği günden itibaren insanın kalbine bir sızı olarak yerleşir, bıkmadan sızlar. görsen de görmesen de, stalklasan da stalklamasan da, o ara biriyleriyle yatıp kalksan da hayatına birileri girip çıksa da o sızı kesilmez. "kıskanmasaydım bitmez miydi?", "kilo verseydim gitmez miydi?" diye beyniniz kendini yer. gözünüze çok daha vasat görünen ama ilişkileri tıkırında giden insanlardan sizi nefret ettirir. üzerinden aylar da geçse hem mutlu olsun istersiniz hem de bir başkasıyla çok mutlu olması ihtimalinden utanarak korkarsınız.

hiçbir şeyden değilse bile bir daha kimseyi onu sevdiğiniz kadar sevemeyecek olmaktan korkutur, eski sevgili. üzerine bu kadar atılıp tutulmasa, anısına biraz saygı duyulsa daha iyidir. demet akalın olmaya kasmanın gereği yoktur.