zamanında bir bey bana ''dışarıda çok iyi iki hetero arkadaş, evde kapalı kapılar arkasında iki aşık'' olalım benzeri bir öneride bulunmuştu. hayır arkadaşım, insanlar sözde özgürlükler ülkesi amerika'dan homofobiklikte yeni bir seviyeye ulaşmış rusya'ya kadar görünür olmak; farklı olmadığını, aynı eşitlik için sesini duyurmaya çalışırken sırf ''aradan sırıtmamak'' ya da ne bileyim ''şeffafflaşmak'' için olmadığı birisi gibi davranmayı ben kabul edemiyorum.

yalan değil, bende her ne kadar bu kelimeyi kullanmak istemesem de ''normal'' tiplerden hoşlanıyorum. normalden kastım, abuk subuk egoları-takıntıları bulunmayan, az çok ne istediğini (ya da en azından ne istemediğini bilen), kendi olan ve olduğu gibi davranan, sıradan insanlar. öyle sırf kendisini beğendirmek için kafam kadar kol kasan ama kafası çalışmayan steroid şişkinleri ya da bi kabarık saç bi ülkücü bıyığı ile kendisini dünyanın en yakışıklı adamı sanan kof tipler falan... esas birçok hetero böyle günümüzde, en azından benim gözlemlediğim bu.

tabi ki içerisinde yaşadığımız ülkenin şartları veya aile durumu/iş ortamı gibi gibi faktörler ele alınarak yerine göre davranılmasını mantıklı bulabilecekken, hele de yıl 2015 olmuş her ne kadar bizde radikal değişiklikler pek olmasa da dünya'da bi yerlerde, bi şeyler bir oluşumlar vuku bularak belki de gelecektekilere bir ortam hazırlarken mevcut umudu da baltalıyor bu rolcülük.