genelde geç gelir, geldiği gibi gider falan. bir ara ne çok laf atıyorduk birbirimize. son dönemde eski formundan uzak görüyorum onu hem tibitırda hem blogunda hemde sözlükte. gitme kal buralarda, özleriz seni biz.
kendisini yakinen tanırım. azılı bir kürt faşistidir ama akp den başka bir partiye oy vermez. ne yazık ki milletimizde belde aşağı şakalar ve söylemler her zaman yer edindiği için kendiside bu kaynaktan beslenmektedir. iyi adamdır ama ya kalbi temiz, içi temiz. ama çirkin kardeşim yaa
varlığından yeni haberdar olduğum yazar, benden önce tonlarca övgüleri almışsın. blog fln baya ilgi alaka üstünde imiş.. telefondan giriyorum şarj sıkıntısı ile karşı karşıya olabilirim. o yüzden bilgisayarıma kavuştuğumda kendini de hatırlatırsan bloğunu okuyup geri bildirimlerimi şahsına iletmeyi isterim.
ama bu sıra genel bir sorun bu özel olarak algılama, akıl tutulması var değil mi evrende? hatta sktribktn bi enerji var kötüsünden.. gel iki bira içelim.
4 yıl kadar önce düzenli bloğunu okuduğum kişiydi. yazıları kendini okutan cinstendi, acaip seviyordum yazılarını. sonra araya bir şeyler girdi bıraktım okumayı. demin aklıma geldi girdim ve çok şaşırdım. o serkeş hayat insanı okulda ders çalışıp okuluna önem veren bir baba olmuş! hayatında böyle anlamlı şeyler olmasına çok sevindim ama böyle büyük bir değişim beklemiyordum açıkçası. hayatındaki o kırılma nasıl oldu nerde başladı o kısmı bulamadım ama bulup okuyacağım. çok uykum var şuan arayamıyorum. ama gerçekten gece gece çok mutlu oldum hayatının iyi gitmesine(öyle algıladım umarım öyledir).
sikinde olan her şeye dair yazdığı harika bir blog'u var. eminim ki person-to-person tanışsak bir haftaya saç baş birbirimize gireriz. o yüzden arada yürüme hamleleri planlasam da sonradan kendimi hep geri çekmişimdir. epey bi süre kitap kahramanına duyulan mesnetsiz bir aşk gibi bir hissim vardı ona karşı, platoniğiniydim. burada yazar olduğunu bilmiyordum. bir de itiraf, bir ara blog'unu o kadar çok okuyordum ki bazen yazmadığında başına bir şey mi geldi diye endişeleniyordum. en son "sadece kendimi tanıdığım yepyeni bir hayat kurdum" yazısını okumuş ve blog'una bir daha girmemiştim. muhtemelen bir daha da girmem. çünkü insanlar hep aklımda mutlu kalsın istiyorum, o kurulan yeni hayatın üstüne mutsuzlukların eklendiğini okumak beni üzerdi. umarım mutlusundur platonik aşkım!