orta okulu daha yeni bitirmiş liseye başlayacaktım o yaz tatili sırasında çalışmak amaçlı köyden istanbul'a gelmiş abimin çalıştığı bi konfeksiyonda '' ortacı '' olarak çalışmaya başladım tabii ilk zamanlar baya bi zorlanmıştım yaşım daha çocuktu ve iş saatleri sabah 8 ile akşam 7 arası değişiyordu iş yeri küçük ve çok gürültülü sabah akşam ilahi dinlenen bi yerdi ve oranın sahibi malatyalı bi o.ç'dı . iş sahibi ya istediği şekilde laf eder bağırır çağırır köle gibi çalıştırırdı beni hiç sevmez hep yiğenlerinin ve çocuklarının başarısını anlatır banada senden bir şey olmaz derdi o kadar çektiğim cefanın sonucu ise 200 tl ( eski paraya göre 200 000 000 ) evet yanlış duymadınız 200 tl verirdi

ilk maaşımı aldığım zaman - ki ben almadım abim aldı parayı - bütün para evin en büyük abisine verildi ve koltuklara oturuldu big brother parayı sayıp herkese harçlık vermeye başladı bana da çıkartıp 5 tl çıkartıp vermişti bende o paramla internet salonunda ve bir kaç dondurmala bitirmiştim

o zaman anladım işte 1 ayın ne kadar uzun bir süre olduğunu, emeğin ise ne kadar değersiz...

keraneye gitmek olabilir mi? * *

abonelik bedeli ödemek. nolucak ne sandınız? farklı bi şehire yerleşip ilk maaşınızı alınca ikinci maaşı düşünüyosunuz!

bir klişeden kurtulmak için eve ekmek, *sonrasında da daha önce hep taklitlerini alabildiğim nike spor ayakkabılarını almıştım.

ilk maaşımın verdiği heyecan ile tüm dostlarıma yemek sözü vermiştim. (ufak bir tavsiye, mutluyken söz vermeyin!) maaşımı aldığım günden sonra tüm dostlarımı toplayıp güzel bir yere gittik. arkadaşlarda insaf olmadığı için masaya her şeyin en pahalısından söylendi. tatlısına kadar söyleyip dokunmayanlar olmuştu. gecenin sonunda kasaya iki arkadaşımla beraber gitmek zorunda kalmıştım..