valla ne kadar ekmek o kadar köfte... öyle evlenmiş olmaları - çoluk çocuğa karışmaları yetmez. önce onlar gelsin bana "sana bişi söylemek istiyorum, ben heteroseksüelim, hemen tepki verme önce bi dinle" şeklinde iki büklüm utangaç-sıkılgan şekilde kendi itiraflarını yapsınlar. sonra eğer onların bu ahlaksız-günahkar durumunu kabullenip kardeşlik ilişkilerini sürdürmeye karar verirsem ben de kendi cinsel yönelimimi onlara söylerim/açıklarım.*

2 sene önce ailedeki ilk açılmamı erkek kardeşim üzerinde denemiş kısmen başarılı olmuştum. önce inanmama, inkar..sonra anlamaya çalışma, emin misin soruları..ve en son birlikte kız tavlamaya gideriz şakaları ve kapanış.. kapanış çünkü gerçekten konu bir daha açılmadı. isterdim kardeşimle dertleşeyim kız arkadaşımla olan problemlerimi ama olmadı. bir kaç gün önce de ailede beni bu konuda en kolay anlayacağını hatta hiç takmayacağını düşündüğüm ablam vardı sırada. bu sefer daha zordu. o da inanmadı (eve girip çıkan onca kıza, bunca sene yanımda bir tane erkek arkadaş görmemelerine rağmen niye inanmıyolarsa) belki inanmıyor ayağı yapıp konuyu kapatmaya çalıştı ama zordu sözlük. hala da inanmıyor gibi yapıyor öyle bıraktım... neye istiyorsa ona inansın.

+ ben eşcinselim.
- hadi canım yıllardır ben anlardım, yok öyle birşey!
+ valla yahu, allah allah!
- olum kırıtmıyorsun hiç, mümkün değil!
+ kırıtmak gerekmiyor.
- aktif misin, pasif mi?
+ aktifim, pasif olmuyorum.
- ha iyi o zaman sıkıntı yok...
+ mavi ekran!

bir kaç ay sessizlikten sonra gelen soru,

- bunca zamandır bize gelen kilolu sakallı bıyıklı adamların hepsi gay miydi?

kız kardeşime, o 11 yaşındayken açıldım. 'denizde dehşet' adlı abuk bir film izliyordu. 'ben bir çember sakallıyla mı sevgili olsam daha çok üzülürsün, bir kızla mı?' diye sordum. 'bir kızla.' dedi. tabi bir bozum oldum falan, sustum. anladı hemen. 'bir kızla mı sevgilisin?' dedi. 'evet.' dedim. 'iyi ne yapalım. ama bir şeyi çok merak ediyorum, cinsel hayatınız var mı?' diye sordu. 'sus kız terbiyesiz!' dedim. sabah oldu, yengesigile pasta yemeye götürdüm. onunla tanışınca kafasındaki soru işaretleri tam olarak cevap buldu. bu gün 18 yaşında mutlu bir heteroseksüel.

ilk olarak açıldığım kişi ablam ve abimin eşiydi. gayet makul karşılamışlar, hatta sonrasında deliler gibi içmeye gitmiştik.

en iyisi hepsini bir araya toplayip, " bakin ben hepimizin escinsel oldugunu biliyorum. dert etmeyin, rahat olun, zaten bende ayi sözlükte yazarim" demektir. kardeslerimizin bünyesinde bir rahatlama olacak, size sarilacak, bazilari hislenip aglayacaktir. hepsine teker teker escinsel olduklarini açiklamak zaman kaybidir. böylece hepsini birden aradan çikarirsiniz. herkes isine gücüne bakar sonra.

büyük ablam öğrendiğinde o zaman 8 yaşında olan kız yeğenimi kucağımdan almıştı
abim amuğa gorum senin diye üzerime yürümüştü *
küçük ablam sağolsun hala mavi ekran olarak bakıyor olaya

ablama soyledigimde 'tesekkur ederim soyledigin icin, bak iste gercek kardeslik budur' demisti. sonrasinda ailenin diger uyeleri bir bir 'yanindayiz ne olursa olsun, sen bizim herseyimizsin ve bu sebeple problem cikacagini dusunmussen bizi tanimamissin' mesajlari ile beni dunyanin muhtemelen en mutlu insani yapmislardi bir sureligine. yurtdisinda oldugum icin pek duygusal gecmedi; sanirim daha rasyonel ve sakin bir surec olmasina da yardimci oldu. yillar boyunca kafada kurulan ucsuz bucaksiz senaryolar, yalnizlik hissi bir anda dunyanin obur tarafinda iken yok olu vermisti.

sen git 10 yil soyleme plani yap, sonra spontane olarak soyle tum riskleri goze alip. oyle de tehlikeli bir olaydir aslina bakildiginda. iyi analiz edilmeli ve ona gore soguk kanli davranilmalidir.

özellikle erkek kardeşlere açıldığında '' hepimiz kardeşiz'' iyimserliği ve sahteliğiyle karşılaşmama ihtimalini gözardı etmemek lazım.