geride bıraktığım günde birbiriyle alakasız 3 filmle gerçekleştirdiğim eylem. ilk seans: dedemin insanları 2.seans: sherlock holmes-gölge oyunları son seans:hugo
bir travesti arkadaşımın hikayelerini dinledikten sonruna olduğuna kesinlikle inandığım birey, feminen gaylere saldıranların ona nasıl kocam ol dediğini anlattığında, yolda onu görüp uzun uzadıya nette araştırıp facebookta onu bulmalarına daha bir sürü şeye böyle bir model var ve asıl şiddeti onlar gösteriyor kanımca
oyuncu goncagül sunar ın söz ve müziğini yazdığı, bir albümde yer almayan 2008 yılında yazdığı şarkısı. şarkı kendimize verdiğimiz, hiç tutamadığımız o sözleri anlatıyor. hepimiz hayatta bazen kaçışlar isteriz, hayatta güçlü hissettiğimiz zamanlar olur, zayıf hissettiğimiz de kendimize sözler veririz, o sözleri bozar yeni sözler veririz. bütün hayatın amacı aslında, içinde bulunduğumuz dünya gezegenindeki sınırlı süremizi verimli kullanmak aslında. bizi mutlu eden şeylerin peşinden gitmek, mutlu eden insanlarla birlikte olmak, mutlu olduğumuz ortamlar aramak. şarkı goncagül sunar yoluyla aslında hep o içimizde aradığımız kaçışı özetliyor. goncagül sunar bizim duygularımıza tercüman oluyor bir yerde. hayatın harala gürelesi içinde, kim hiç beklenmeyen bir vakitte mutlu olmayı düşlememiştir, ya da kim en sevdiği şehirde iyi zamanlar biriktirmeyi hayal etmemiştir. bütün bir yıl çalışıp iki haftalık tatillere güzel anıları sığdırmaya çalışırken, bu hayaller değil mi, o yorucu, sıkıcı iş ortamlarına dayanmamızı sağlayan. goncagül sunarın şarkısı ilk dinlediğimden beri bu kaçışlar daha imkanlı hale geliyor bende. hiçbir şeyi ertelememek lazım aslında. sözler verdim, her şeye rağmen umutlu bir şarkı ve böyle şarkılar çok yok:
topakbear
tunatuan
dark bear