uzun zamandır erteleyip sonunda izlediğim, sonrasında ise insanı epey bir boşlukta-ifade edilemeyen bir hal ile bırakan 2011 yapımı bilim kurgu-draması.
the island vari organ bağışı konusunu bu kadar romantik ve hisli bir şekilde işlemek gerçekten yetenek ister. çocuk oyuncular ayrı başarılı, her ne kadar keiracığımı yuva yıkan rollerinde sevmesem de kendisi rolünü doldurmuş ama esas övgüyü kathy b ile carey mulligan hak ediyor. bu kızcağız kime ne etmiş, kimin tavuğuna kış demişce hep sinmiş, kuytu köşede kalmış, bütün ömrü boyunca garibim. işin kötüsü de aslında kendisine ait olmayan bir hayatta yaşamış olması. tommy, ruth ve kathy filmin başında birçok çocuk arasında birbirini bulan, daha sonra romantik şeyler yaşayan bir üçlü olsa da üçü de insanın farklı yönlerini, eksikliklerini birbirleriyle tamamlayan, film boyunca da görüldüğü üzere birbirine muhtaç bir grup. tommy'nin oyuna seçilmediği zamanli bağırması ile sonlara doğru olan o bağrınması gülümsetiyor, zira film boyunca insanın tahmin ettiği galeri'nin kocaman bir yalan olması gibi.
""we didn't have the gallery in order to look into your souls. we had the gallery to see if you had souls at all."
ve son olarak da, filmin hem ilk hem de son sahnesi olan, her şeyi ortaya döküp insanın şurasında yumru bırakan sahnesi ile,
""what i'm not sure about is if our lives have been so different from the lives of the people we save. we all complete. maybe none of us really understand what we've lived through, or feel we've had enough time."
fatgalcga