ünlü futbolcuların kasıklarına ve kalçalarına masaj yapan bir fizyoterapist olmak isterdim.

sekiz saat mesai sonrası yaşadığım mahalledeki bir birahanede 3-4 bira içebileceğim, huzurlu bir evde sevdiğim kişiyle yaşayabileceğim ve mümkünse arada tatil yapabileceğim bir kazanç getirecek herhangi bir meslek olabilir. malumunuz bu imkanlar da bugünün çalışan sınıfları ve özellikle gençleri için "rüya gibi"dir.

vegan bir kafede şef olabilirdim. ya da bebek/çocuk bakıcısı. bu ikisi ilkokul hayalimdi.
orta okuldaysa konsolos olmak istemiştim.
lisede en büyük hayalim biyolog olmaktı. ki kendi bölgemde tübitak'ın biyoloji takımına seçilmiştim ve takımdaki en genç kişi bendim.
sonra hayat yüzünü gösterdi ve hiç istemediğim bir bölümden mezun, hiç girmek istemediğim bir yolda yolcu, hiç olmak istemediğim türden de bir insan oldum.
sahi niye böyle oldu?