yaradana inanan, dinlere inanmayan kişi.

bir dine mensup olmayan, tanrıyla arasına aracı koymayan kişi.

agnostik ile arasında gelip gittiğim inanç türüm.. gelip gidiyorum diyorum, ama bu olay şöyle oluyor; küçücük bir şüphe senelerce içinizde kalıyor, daha sonra pat diye patlak veriyor, artık dinlere inanamıyorsunuz, kopamam dediğiniz şeye belki de o şüphe hazırlıyor sizi senelerce, daha sonra ateizm agnostiklik ve deistlik arasında kalıyorsunuz. sonra ateizmde eleniyor* böyle tanımsız 2 kavramlı bir şey cıkıyor. sonra kavramların ne kadar cok olurlarsa olsunlar yetersiz ve gereksiz olduguna inanıyorsunuz. filan. *

lisede agnostik, üniversitede deist ve şimdilerde * müslüman olmuş biri olarak diyebilirim ki tanrı var mı yok mu münakaşasının stresi ile ibadet mesuliyetinin olmayışı deistliği hoş bir cephe kılmaktadır. hepsi de kardeşimdir.

aydınlanmış er kişi !

tanrının varlığını savunan fakat dinlerin varoluşunu kabullenemeyen bir inanıştır . kimi deistleri tanrı alıkoymuştur kimi deistleri tanrı vicdanları ile yönetmektedir . sanıldığının aksine ''ateizm'' deizme giden duraktır.

inandığım şey sanırım 17 yaşımdan bu yana tam olarak bu.neyse nüfüs memurluğuna gidip din ibaremi deizm olarakdeğiştirmek istedim memur kadın boş bırakabileceğini söyledi :) tabiii gözlerinde şu vardı."o kitaplara inanmıyorsun ama yanacaksın"

ait olduğum bakış açısı. dinlerin tarihini öğrenince, tek tanrılı dinlerde devamlılık gösteren yakın coğrafyasındaki hikayeleri öğrenince , antik dönemlerdeki inançları tanrıçalardan tanrılara geçişleri falan öğrenmeye başlayınca dine inanamıyorum ama tanrı yok da diyemiyorum.