bir eylem, fiil ve çokça zor bir iş.
aslında yoktur; sade adı vardır unutmanın ve unutmak da hatırlamaktır esasında.

bir tür 5n 1k durumudur. belli travmalar sonrası insanların böylesi unutkanlıkları elbette olabiliyor. belkide hafızada kalacak kadar değerli olmadığınızdan daha doğrusu öğle görüldüğünüzden de olabilir. değer vermek ile doğru orantılı hatırlanma derecesidir.

unutmak istediğini öğrenmekten çok daha zor eylem. daha çok unuttuğunu sanmakla karakterizedir.

bazen başkaları unutturur.

birde; (bkz: unutamamak)

http://sphotos-h.ak.fbcdn.net/hphotos-ak-ash4/379049_4976370373446_1285125477_n.jpg

"insan aklı nisyan ile maluldür" sözünde altı çizildiği üzere, hafızamızın yapmaya çok meyilli olduğu zihinsel faaliyet.

unutmak kolaydır aslında..hayatına başkası girer, o yeni heyecan seni inandırır unuttuğuna. sonradan yavaş yavaş anlarsın hala onu istediğini ve özlediğini. tuhaftır yeni sevgili elini tutunca, sarılınca bile bu yanımdaki kim, niye o değil diye sorarsın kendine..bazen de unuttuğuna gerçekten inandırırsın kendini taaki küçük bir ayrıntı gözlerini ıslandırana kadar.

aslında unutmak yoktur, sadece hatırlayamayız. (bkz: amnezi ) (bkz: memento )

unutmak üzerine

http://blog.milliyet.com.tr/unutmak-uzer...

unutmak o kadar kolay değildir. çivi çiviyi sökerse unutursun. ama o çiviyi sökmek içinde yeni bir çiviye daha ihtiyaç duyarsın. en iyisi sevgiyi basitleştirmemek...

sonrasında boşvermişliği getiren eylem.

bi türlü benimseyemediğim bir tabir. biri bi olay anlatır ya da ilk okul arkadaşınız birinden bahseder hiç bir şekilde kafanızda canlanmaz, unuttum dersiniz ama sevgili için neden böyle bir şey kullanılır ki?

+eski sevgilini hâlâ seviyor musun?
- yok unuttum onu ben.

nasıl yani, şimdi görsen hatırlamaz mısın? alıştım demek daha doğru olabilirdi. onsuzluğa, yokluğuna, varlığına alıştığı gibi ona da alışıyor insan.